એક ફોટો જોઉં એટલે...સંદિપ ભાટિયા

તસવીર જોઉં છું ઉર્ફે આંખોથી ચૂમું છું ઉર્ફે રંગોના રેખાના જંગલમાં રખડું છું મજા કરું છું

છ બાવનની લોકલમાં બેઠો છું તારો ફોટો લઈ ને પરીકથાના દશ્યોમાં હું આવજા કરું છું

કોયલ મારા શ્વેત શ્યામ દિવસોમાં રંગોના ઇંડા સેવે છે

બરછટ આંખોને ઝાકળનું ટીપું આંજી મેઘધનુષ જોવા ટેવે છે

ભુલાયેલા પૂર્વજ જેવા લીલા વૃક્ષનો ફોટો ટાંગ્યો ડ્રૉઇંગરુમની ભીંતે ઉર્ફે ઋણ એ રીતે અદા કરું છું

સડક સેપિયા હાંફ સેપિયા રસ્તા કોરે રમી રહેલા બચપણનું આકાશ સેપિયા

મુંબઈનો અંધાર સેપિયા ચીમનીમાંથી ઊગી રહેલા સૂરજનો અજવાસ સેપિયા

ચર્ચગેટ પર ઘડી બેઘડી પોરો ખાતી લોકલ ઉર્ફે મારી ખાલી છાતીમાં હું દશ્યોનો દરબાર ભરું છું